We wrzuconej przez Donalda Tuska „propozycji” „debaty” z Jarosławem Kaczyńskim nt. programu PiS jest tyle spontaniczności co szczerej troski o Polskę.
Znany od dawna kalendarz zdarzeń wyznaczył czas, w jakim spece od PR-u rządzącej partii podjęli działania, których celem jest bezpieczne skanalizowanie debaty publicznej w rozpoczętym właśnie maratonie wyborczym.
Ekipa PO nie ma szansy na zwycięstwo, może jednak ograniczyć skalę porażki uciekając przed rzeczywistymi problemami w emocje. Temat „debata liderów” podniesiony w pierwszym stadium kampanii nadaje się do tego prawie idealnie. Bez względu na decyzję sztabu PiS motyw będzie żył własnym życiem, przykrywając w tej chwili merytoryczną stronę programu opozycji, później zaś tworząc przedpole dla rozgrywania, w sposób wygodny dla Donalda Tuska, ewentualnej konfrontacji 1:1.
Jeżeli jednak opozycja podejmie rękawicę, warto żeby pamiętała o kilku kwestiach.
1. Rok 2007 wyjąca "publiczność" i brak reakcji Urbańskiego.
2. Tusk to dobry aktor, który wyjątkowo bezczelnie kłamie, nawet jak na polityka.
3. Sztabowcy PO pracują nad tym i wieloma innymi wariantami od wielu miesięcy.
4. Cała hucpa ma przykryć i spłycić dyskusję programową, skanalizować przekaz pod sztancę „niemerytoryczna opozycja”.
Sama debata, jeżeli nie rozstrzygnięta jednoznacznie, niewiele waży w obliczu późniejszej obróbki medialnej, a ta będzie wiadomo jaka.
W obliczu powyższego, przyjęcie wyzwania wydaje się mało opłacalne. Wygrana, tylko w przypadku całkowitego zmiażdżenia przeciwnika, mało prawdopodobna (w telewizji rządowej niemożliwa). Dobrym rozwiązaniem było by obrócenie sytuacji tak aby upublicznić program PiS i wejść na poziom dyskusji merytorycznej. Przygotować grunt pod późniejszą debatę 1:1.
PS
Manewr postawienie spadającej gwiazdy Tuska jako głównego przeciwnika lidera sondaży nazbyt oczywisty aby go omawiać.
Komentarze